Zapraszam po praktyczną instrukcję, jak wypełnić wywiad zawodowy OL-10. Skupimy się oczywiście na części, którą wypełnia pracownik służby BHP.

Wstęp

Bywa, że na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, pracownik traci zdolność do pracy. Wówczas ma prawo ubiegać się o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Aby otrzymać to świadczenie, należy złożyć wniosek i dołączyć do niego następujące załączniki:

• zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba, w stosunku do której ma być wydane orzeczenie, wystawione nie wcześniej niż na miesiąc
  przed datą złożenia wniosku (chodzi o formularz OL-9),
• wywiad zawodowy dotyczący charakteru i rodzaju pracy (czyli formularz OL-10),
• dokumentację medyczną i rentową oraz inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia, a w szczególności dokumenty, o których mowa w § 5 [1]*, kartę badania profilaktycznego, dokumentację rehabilitacji leczniczej lub zawodowej.

* – na przykład decyzję organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie stwierdzenia choroby zawodowej.

OL-10 – co to za dokument?

OL-10 to formularz wywiadu zawodowego. Oprócz podstawowych danych dotyczących pracownika, informacji o wykształceniu i ostatnio wykonywanej pracy, wymaga też podania szeregu informacji dotyczących rodzaju i warunków pracy. Ponadto w dokumencie tym znajduje się miejsce na pieczęć i podpis pracownika służby BHP. Poświadczamy więc osobiście podane informacje. Druk formularza można pobrać TUTAJ.

Jak wypełnić wywiad zawodowy OL-10

Dział HR (kadry) wypełnia następujące informacje:

• dane pracownika,
• wykształcenie pracownika,
• ostatnio wykonywana praca
• datę badania wstępnego,
• datę ostatniego badania okresowego i okres ważności badania okresowego.

Pozostałe części, czyli:

• ogólna charakterystyka pracy na ostatnio zajmowanym stanowisku oraz
• warunki pracy

wypełnia pracownik służby BHP, osoba wykonująca zadania tej służby lub specjalista z zewnątrz.

Sekcja “Ogólna charakterystyka pracy na ostatnio zajmowanym stanowisku”

Pierwszy punkt wymaga określenia, czy wykonywana praca ma przewagę wysiłku umysłowego czy fizycznego. Zaznaczamy tutaj tylko jedną kratkę w zależności od tego, który rodzaj pracy przeważa.

W drugim punkcie możemy zaznaczyć kilka możliwości, jednak nie powinny one się wykluczać. Wybieramy zatem:

• pracę w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy,
• pracę siedzącą lub przeważnie siedzącą (lub nie zaznaczamy żadnej z tych opcji, jeżeli pracownik wykonuje pracę fizyczną),
• pracę bardzo ciężką / ciężką / średnio-ciężką lub lekką. Wyboru dokonujemy na podstawie oceny. Możemy się posiłkować wynikami wydatku energetycznego, jeśli takimi dysponujemy, albo oceną ryzyka zawodowego.

W trzecim punkcie możemy zaznaczyć wiele opcji, w zależności od rzeczywiście wykonywanych czynności, czyli praca wymagająca:

• sprawności obu rąk – ten punkt zaznacza się niemal zawsze, bo zdecydowana większość rodzajów pracy wymaga użycia obu rąk, np.: obsługa maszyn, praca na taśmie, pakowanie, obsługa urządzeń transportu bliskiego itd.;
• dłuższego stania – zaznaczany w przypadku pracowników wykonujących prace fizyczne; w przypadku pracowników wykonujących prace na siedząco, pomijamy.
• chodzenia – ten punkt można pominąć właściwie tylko dla pracowników administracyjno- biurowych, którzy wykonują pracę głównie przy komputerze i w zasadzie nie muszą się poruszać, aby móc wykonać pracę;
• wymuszonej pozycji – zaznacz, jeśli pracownik pracuje w nienaturalnej, wymuszonej pozycji ciała, np. w pochyleniu lub skręconym tułowiu.
• schylania się – jeśli pracownicy coś podnoszą lub odstawiają w toku swojej pracy, zaznacz tę kratkę;
• podnoszenia, noszenia ciężarów – jeżeli pracownicy podnoszą jakieś przedmioty, ładunki, wytwarzane elementy, których waga ma znaczenie dla ich zdrowia, to ten punkt należy zaznaczyć (niestety w przepisach nie ma definicji słowa “ciężar”, więc trudno określić, jaka to będzie konkretnie waga. Trzeba to ocenić indywidualnie. Jeśli pracownik przenosi elementy o niskiej masie, można ten punkt pominąć.);
• przebywania na wysokości – przypominam, że “wysokość” zaczyna się od 1 metra, więc jeśli pracownicy przebywają na takich poziomach, wówczas zaznaczamy ten punkt;
• rytmu zmianowego – praca na dwie lub trzy zmiany wymaga zaznaczenia tej opcji;
• rytmu wymuszonego – akord, praca przy taśmie produkcyjnej itp.;
• wyjazdów w teren.

Określany również, czy:

• praca jest samodzielna,
• w narażeniu na szczególne obciążenia psychiczne (chodzi tutaj przykładowo o wysoką odpowiedzialność za życie lub zdrowie innych ludzi),
• wymagająca szczególnej koncentracji – można w tym miejscu wpisać np. kierowców, maszynistów, elektryków, operatorów urządzeń transportu bliskiego itd.

Należy też zaznaczyć, czy praca wymaga:

• dobrej ostrości wzroku,
• dobrego słuchu,
• wysiłku głosowego,
• lub innych aspektów, które można wypisać ręcznie w wyznaczonym polu, np. sprawności manualnej, rozróżniania barw, pracy pod ziemią itp.

Sekcja “Warunki pracy”

Zaznaczamy, czy praca jest wykonywana:

• wewnątrz pomieszczenia,
• na zewnątrz budynku,
• czy w innych warunkach, np. pod ziemią, w kabinie dźwigu budowlanego itp.

Ostatni krok to wskazanie czynników szkodliwych związanych ze środowiskiem pracy. Zaznaczamy:

• mikroklimat zimny / gorący / zmienny – w zależności od wyników pomiarów,
• wilgoć,
• pyły,
• pary i gazy drażniące,
• hałas,
• wibracja,
• środki drażniące skórę,
• inne wpływy środowiska, np.: narażenie na czynniki rakotwórcze lub mutagenne, promieniowanie jonizujące albo czynniki biologiczne.

W rubryce “informacje dodatkowe” można zapisać jakieś inne ważne dane lub pozostawić pustą. 

Formularz zostaje podpisany przez pracownika służby BHP (lub osobę pełniącą zadania tej służby) i ewentualnie przez nią opieczętowany (jeżeli posiada pieczęć – w przypadku braku, zwyczajnie pomijamy).

Dokument zatwierdza pracodawca. 

Podsumowanie

Część informacji w formularzu wynika z pomiarów środowiska pracy czy z oceny ryzyka zawodowego. Natomiast są też elementy, które po prostu trzeba ocenić. Jeśli masz z tym kłopot, polecam Ci następujące rozwiązania:

• pójdź na stanowisko i przyjrzyj się pracy na danym stanowisku – obserwując możesz wyciągnąć wnioski i dokonać dobrej oceny;
• porozmawiaj z przełożonym danego pracownika – co dwie głowy to nie jedna, więc wspólnie możecie podjąć decyzję;
• rozpisz sobie na kartce, co przemawia za każdą z opcji – często musimy coś zobaczyć na papierze, żeby wyciągnąć właściwe wnioski.

Mam nadzieję, że teraz już wiesz, jak wypełnić wywiad zawodowy OL-10 i poradzisz sobie z tym formularzem bez problemu. Jeśli będziesz mieć pytanie do któregoś fragmentu, napisz poniżej w komentarzu.